Accell hield een goednieuwsshow. Na jaren ploeteren heeft de consument eindelijk de (elektrische) fiets gevonden. Ook de cargo bikes, waaronder de vertrouwde bakfiets, vinden gretig aftrek. Problemen in de toeleveringsketen zorgden wel voor een haperend verkoopapparaat. Oorlog in Oekraïne en de nieuwe coronagolf in China zijn hier mede debet aan. Net nu de onderneming - die al sinds 1998 aan de Nederlandse beurs is genoteerd - de wind in de zeilen heeft, lanceerde durfinvesteerder KKR in samenwerking met grootaandeelhouder Teslin een bod om Accell voor 58 euro van de beurs te halen.

Met het bod zit het consortium in euro’s een stuk hoger dan het bod van 33,72 euro dat Pon in 2018 voornemens was te doen. Toch zijn bij de waardering voldoende kritische vragen te stellen. Concurrenten als Giant worden hoger gewaardeerd. Bovendien heeft Accell de weg naar de consument zelf nog niet gevonden. Al in 2018 werd gesproken over het opstarten van een direct verkoopkanaal aan de consumenten, zoals concurrent Gazelle inmiddels wel heeft. Slechts Raleigh, de Engelse dochtervennootschap van Accell, weet in Engeland rechtstreeks aan de consument te verkopen. “Dat had sneller gekund”, aldus ceo Ton Anbeek, die voor de verkoop aan de consument nog steeds op de reguliere detailhandel leunt.

Geduld
Voor kritische vragen over het bod en de totstandkoming daarvan, moeten de aandeelhouders geduld hebben tot 20 mei. Dan wordt de voorgenomen overname op een buitengewone vergadering van aandeelhouders besproken. Ceo Anbeek zal dan uitleg moeten geven waarom hij denkt dat Accell buiten de beurs beter zal kunnen functioneren. De beurs is ‘meer gericht op de resultaten die op korte termijn worden behaald’, gaf hij daarover eerder aan tegen het FD.

De oekaze dat geen vragen over het bod gesteld konden worden, had invloed op de stemming over decharge van het bestuur en de raad van commissarissen (rvc) over 2021. De commissarissen waren sinds oktober 2021 druk met het bespreken van het bod. Zij weigerden in te gaan op vragen over hun werkzaamheden, en dat zorgde ervoor dat een aanmerkelijk deel van de aandeelhouders tegen de decharge stemde of zich onthield.

Beloningsperikelen
Ook was er forse kritiek op het de uitvoering van het bezoldigingsbeleid door de commissarissen.

Het bestuur van Accell zag aan het begin van de coronacrisis vrijwillig af van een deel van de variabele vergoeding over 2020. De commissarissen wilden dat goed maken door gebruik te maken van hun discretionaire bevoegdheid om over 2021 een deel van de variabele vergoeding toch toe te kennen. Volgens de eerder vastgestelde criteria, zouden de bestuurders geen recht hebben op deze beloning. Ook stelden de commissarissen de twee bestuurders een retentiebonus in het vooruitzicht. Als zij zouden blijven na de overname, dan zouden de bestuurders een aandelenbelang ontvangen. Daarbij viel op dat de cfo meer aandelen kreeg toegekend dan de ceo.

Onder druk van enkele grootaandeelhouders werd de retentiebonus al voorafgaand aan de vergadering geschrapt. Tijdens de vergadering toonde ASR zich ook kritisch over het gebruik van de discretionaire bevoegdheid door de commissarissen. De meerderheid van de overige aandeelhouders was het hier mee eens. Gebruikmakend van de adviserende stem, keerden zij zich tegen deze bonus.

Of deze stem daadwerkelijk gevolgen zal hebben, bleef ongewis. Voorzitter van de rvc Rob ter Haar liet weten dat bij de beloning over 2022, dus pas in 2023, rekening wordt gehouden met het advies. De beloning over 2021 wordt niet aangetast. Nu Accell waarschijnlijk nog in 2022 van de beurs zal verdwijnen, zal de adviserende tegenstem enkel onderdeel zijn van de annalen van Accell.  

Ook voormalig bestuurder Both kreeg een discretionaire bonus toegekend. Dat was opvallend, omdat hij medio 2021 “met wederzijds goedvinden” vertrok uit de raad van bestuur. Het restant van 2021 was hij nog in dienst als adviseur, om daarna met een jaarsalaris als vertrekvergoeding op zoek te gaan naar nieuw emplooi.